Alle wegen leiden naar Brussel: ontdek hoe onze collega's hun pendeltijd ervaren
Pendelen naar Brussel is vaak eenvoudiger dan je zou denken. Dankzij de gunstige ligging van de meeste kantoren van de Brusselse instellingen geraak je vaak vlotter op je bestemming dan gedacht. Veel gebouwen bevinden zich immers op wandelafstand van grote stations of pal aan een halte van de metro, tram of bus. En wie in de stad woont, kan gewoon te voet of met de fiets komen.
Zo komen elke dag collega’s uit alle windrichtingen toe aan de Iris Tower, het kloppend hart van talent.brussels. We gingen na hoe collega's hun dagelijkse rit beleven. Wat doen ze onderweg? Hoe benutten ze die tijd? En welke kleine momenten maken het pendelen nét iets aangenamer? Lees mee en ontdek hoe de weg naar de Iris Tower voor velen ook een waardevol stukje me-time is geworden.
Nieuws
30 juli 2025
Van Luik naar loslaten
Laurent, grafisch ontwerper bij talent.brussels, reist van Luik naar Brussel. Een traject dat voor hem intussen vertrouwd aanvoelt en zelfs een beetje heilig. “Ik vertrek om zeven uur, wandel een kwartiertje naar het station en neem dan de rechtstreekse trein naar Brussel-Noord,” vertelt hij.
Wat voor sommigen een saaie verplaatsing is, is voor hem een welgekomen pauze: “Die treinrit van een uur is echt een moment voor mezelf. Soms lees ik, luister ik naar een podcast of dommel ik gewoon even weg. Even tot rust komen voor de werkdag begint.”
De rit tussen Luik en Brussel brengt hem niet enkel fysiek naar de hoofdstad, maar laat hem ook even wegdromen: “Er zijn stukken waar je echt alleen maar groen ziet, even geen meldingen, geen netwerk, gewoon stilte. Dat werkt bijna therapeutisch.”
Even geen meldingen, geen netwerk, gewoon stilte. Dat werkt bijna therapeutisch.
“Ik kom soms ook oude bekenden tegen op de trein,” vult Laurent verder aan. “Dat zijn spontane ontmoetingen die je rit plots veel aangenamer maken.”
Zijn ultieme tip voor andere pendelaars? “Zorg dat je goed voorbereid bent: check het weer en neem je essentials mee. Een goeie noise-canceling hoofdtelefoon kan echt het verschil maken. Je rit wordt er zoveel comfortabeler door.”
Brussel op twee wielen
Als geboren en getogen Brusselse fietst Eva, persverantwoordelijke bij talent.brussels, naar de Iris Tower. Haar pendelrit? Kort maar krachtig en vooral eentje die écht deugd doet. “Fietsen is voor mij de ideale manier om de dag te starten. Ik vertrek rond acht uur en een kwartier later zit ik al aan mijn bureau, vol frisse energie,” vertelt ze.
Voor Eva is die dagelijkse fietstocht veel meer dan een praktische verplaatsing: “Je krijgt een boost, gewoon door even buiten te zijn. En na het werk helpt het net om los te koppelen. Het is een soort mentale reset tussen werk en privé.”
Het is een soort mentale reset tussen werk en privé.
“De overdekte fietsenstallingen aan de Iris Tower maken het ook superveilig en handig. Zelfs bij regen vormt het geen probleem,” vult ze aan. Bovendien krijgt ze een fietspremie. Dat is een leuke extra, maar voor haar zijn de fysieke en mentale voordelen veel belangrijker.
Wat ze andere collega’s aanraadt? “Ook als je wat verder woont: neem toch de tijd om even naar buiten te gaan en frisse lucht op te snuiven. Het helpt om je hoofd vrij te maken en nieuwe inspiratie op te doen. En wie weet kom je iets moois tegen onderweg. Voor mij is dat het uitzicht op het Justitiepaleis; dat is echt mijn geluksmomentje.”
Van Ninove tot nieuwe inzichten
Elke ochtend vertrekt Yves, selectieassistent bij talent.brussels, vanuit Ninove richting de hoofdstad. Zijn pendelrit is een vertrouwd drieluik: een korte ochtendwandeling, een tussenstop in Denderleeuw, en dan de trein naar Brussel-Noord. Nog vijf minuten stappen, en hij staat aan de voordeur van de Iris Tower, klaar om erin te vliegen.
Hoe die pendelrit aanvoelt, hangt sterk af van het seizoen. “Op donkere winterdagen heb ik mijn koptelefoon op en duik ik in muziek of motivational video’s,” vertelt hij. “Dat helpt echt om mezelf op te peppen en het moraal hoog te houden tijdens die typische winterdip.”
Op lichtere dagen is het ritueel helemaal anders: dan laat hij zich kalm meevoeren met zachte muziek in de oren en de zon op zijn gezicht. “Gewoon zitten, kijken naar de natuur en de stilte toelaten. Dat is soms alles wat je nodig hebt.”
’s Ochtends is zijn pendelrit dus een moment van rust en reflectie. De terugrit in de avond maakt hij vaak samen met een collega. Dan ontstaan er fijne gesprekken; de perfecte manier om de dag af te ronden.
Kijk ook eens rondom je. Durf eens 'goeiendag' te zeggen, sla een babbeltje.
Wat Yves graag wil meegeven aan andere pendelaars? “Zoek iets dat je pendeltijd waardevol maakt. Maar kijk ook eens rondom je. Mensen zijn vaak zo op zichzelf gericht. Durf eens ‘goeiendag’ te zeggen, sla een babbeltje. Je zou versteld staan van hoe snel de tijd dan voorbijvliegt, en hoeveel deugd het kan doen.”
Pendeltijd als bewuste pauze
De verhalen van Laurent, Eva en Yves laten één ding duidelijk zien: pendelen is allang niet meer gewoon van A naar B reizen. Het is geen verloren tijd, maar een waardevolle kans om op te laden en zelfs onverwacht geïnspireerd te raken. Juist daarin schuilt de echte waarde: tijd die écht van jou is, voordat je aan alles en iedereen begint.